Τετάρτη 1 Απριλίου 2020

όπου μπορείς ν' ανάψεις σόμπα, αλλά δεν μπορείς να βγάλεις το δέρμα σου

τα πεντάλεπτα βαραίνουν προς το χτύπημα της ώρας
θα πάει μία και το ρολόι θα εκραγεί
θα σκορπίσει στις κατουρημένες μπύρες
που επιμένουμε να πίνουμε παρά το κωλόκρυο
άκου πράγματα
το κινητό θ' αναβοσβήνει ψυχαναγκαστικά
θα δείχνω όμορφη με τις μπιτζάμες μου
κάθε φορά θα ορκίζεσαι πως θα πνιγείς
αλλά το σώμα θυμάται να κολυμπάει
τι να κάνουμε
οι ταμπέλες θα δείχνουν αριστερά
εμείς θα συνεχίζουμε ευθεία
και θα γαμωσταυρίζουμε που πάλι βγήκαμε σ' αδιέξοδο

σπαταλάω πολύτιμο χρόνο
τον παίρνω με τις χούφτες και τον σκορπίζω
για χάρη του αύριο, της επιθυμίας
της αλαζονικής μετεφηβείας που λιβανίζω πάνω απ' την αθήνα
και τις λοιπές μητροπόλεις

σήμερα όντως
το δαγκώσαμε

11.12.19

2 σχόλια:

  1. Μολις λογκαρα μετα απο χρονια, μια κλασσικα τελειωμενη ωρα σαν κ αυτη. Δεν θα γινοταν εξαλλου να λογκαρω καποια φυσιολογικη ωρα, ποσο μαλλον νηφαλιος. Δεν εχω καν τα αρχιδια να διαβαζω παλιοτερα κειμενα μου ειτε εδω, ειτε στα τετραδια. Αυτο το μερος ανασταινει και τις πιο σκοτωμενες μνημες μου. Ξες αυτες που τις σκοτωνεις και τους φυτευεις αλλες 10 σφαιρες να σιγουρευτεις οτι πεθαναν. Μα ειναι ακομα ζωντανες οι πουτανες και εγω 3μιση τα ξημερωματα παραμιλαω σιγανα, μη μ'ακουσει και η γειτονισσα κ με περασει για ψυχακια. Ειναι απιστευτο το ποσο αβολα αισθανομαι εδω μεσα. Εισαι απο τους τελευταιους ενεργους που διαβαζα. Εχετε μεινει εσυ και 1-2 ακομα. Περασα υπεροχα διαβαζοντας τα τελευταια 5 κειμενα σου. Και να ξες σαν την Αθηνουλα δεν εχει. Εδω με εβγαλε ο δρομος και εμενα και νομιζω την εχω ερωτευτει, φιλια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλησπέρα,
    μας αρέσουν πολύ κάποια κείμενα σου και σκεφτήκαμε αν θα μπορούσαμε να τα αναδημοσιεύσουμε στο διαδυκτιακό λογοτεχνικό περιοδικό Pause. Εάν συμφωνείς μπορείς να μας στείλεις στο pause.art.mag@gmail.com

    Φιλικά,
    Pause :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή