υπερβολή σλιπ:υπομονή
μια ζωή στην υπερβολή
απ' τα δάχτυλά μου κρέμονται ακέντητα νήματα
που λάμπουν στο σκοτάδι
πράσινα και χρυσά
ξετυλίγονται και μπλέκονται με το πάτωμα
οι αστράγαλοί μου στέκονται
με καλοσφιγμένες βίδες
κι ό,τι πονούσε χθες
πονάει ακόμα, λίγο λιγότερο
ξετυλίγω το δώρο μου
μέρα με την μέρα ανακαλύπτω
πώς μεταμόρφωσα την σκοτεινή μπάλα στα χέρια μου
σε δώρο
τίποτα απ' αυτά δεν μου ψιθυρίστηκε
ψάχνω στο χώμα
για τα σημεία του μονοπατιού
ξέρω πως στο τέλος της ημέρας
υπάρχει κάτι να με περιμένει
ένα κρεβάτι που έστρωσα μόνη μου
κι όλα όσα βροντοφωνάζουν επιλογή
κι ύστερα μαζί
δοκιμάζουμε το ελεγχόμενο ατύχημα
σκοντάφτω στις μύτες σου
κρατάω απ' τα μαλλιά τον φόβο
και σου χαμογελάω
σαν να το κάνω για πρώτη φορά
μόνο και μόνο γιατί μπορώ
γιατί μπορώ να το ξανακάνω
μπορώ να κρατάω λάσπη
να έχω στα παπούτσια στην κωλότσεπη στα μπατζάκια λάσπη
να φοράμε γυαλιά ηλίου και φλις
και να αγκαλιαζόμαστε κλαίγοντας στην ταράτσα
το πρωί μετά από άλλη μια νύχτα σύγχυσης και --
μπορώ να ξερνάω μέσα απ' τα χέρια σου
και να 'ναι η επανάληψη της ευαλωτότητας
η μεγαλύτερη ισχύς
δημιουργώ στρόβιλους στα δωμάτια
κι έρχεται η ώρα
που θα μπορέσω να τους κρατήσω στα χέρια
