Δευτέρα 26 Οκτωβρίου 2015

Πριν ξημερώσω




Εδώ ο ουρανός είναι καθαρός, λεύτερος, μαύρος όπως πρέπει να είναι, μαύρος με μικρά άσπρα λαμπιόνια τσίρκου.
Κάποια τους είναι νεκρά εδώ και δεκάδες χρόνια. Δεν ξέρω.
Άλλα φωτίζουν τις ένδοξες μέρες σου, έτη φωτός και λίγα μέτρα μακριά. Δεν πρόλαβα.
Τι πάει να πει πως υπήρξε αυτό το λαμπιόνι;
Τι σημασία έχει;
Σε φώτισε όταν γέλασες, όταν πηδήχτηκες, όταν έπλυνες τα μαλλιά σου. 
Και το δικό μου λαμπιόνι, να, είναι νέο. Φωτίζει, κι όσο περνάει ο καιρός θα φωτίζει κι άλλο. Ώσπου θα υπερθερμανθεί, θα γιγαντωθεί και θ' απογίνει.
Το δικό μας λαμπιόνι βρίσκεται εκεί. Είναι χλωμό. Αναβοσβήνει, χωρίς να θέλει να πεθάνει.
Έχουμε κι εμείς κάτι απ' αυτό.
Κι ας καταστρεφόμαστε απ' τον θάνατο που κάθε μέρα πλησιάζει κι άλλο. 

Δευτέρα 5 Οκτωβρίου 2015

Ταξίδι στο κέντρο της Ιβηρικής



Η πόρτα θα κλείσει. Το δωμάτιο θα 'ναι ελάχιστο -μια κουκέτα, ένα παράθυρο και μια τουαλέτα. Θα σκέφτομαι το "Έγκλημα στο Εξπρες Οριαν" και την κυρία με το κιμονό. Θα γκρινιάζεις πως πονάει η μέση σου και θα σκιάχνεις τα μαλλιά πίσω απ' το αυτί. Θα σε σύρω στην κουκέτα, εσύ θα ρωτήσεις "τι θες;" κι εγώ θα απαντήσω κάτι σαν "να γεμίσουμε το τρένο με ήχους απ' το καταπληκτικότερο σεξ που έχει γίνει ποτέ". Δε θα δείχνεις να με συμμερίζεσαι, γαμώτο.
Θα πάμε, λοιπόν, στην τραπεζαρία, το μπαρ ή όπως σκατά το λένε, εσύ θα πάρεις τον καφέ σου πετιμέζι κι εγώ κάτι με φρούτα, χυμό ή τσάι.
Τουκ τουκ τουκ τουκ τουκ τουκ θα περνάμε μέσα από τοπία που δεν έχω φανταστεί ακόμα. Ιδανικά, ο ουρανός θα 'ναι πορτοκαλί.
Κάπου θα τριγυρίζει ένα μυρμήγκι. Θα το σηκώσω στον δείκτη και θα το βάλω ανάμεσά μας.
Θα σου πω κάτι που θα μοιάζει με "Είμαστε εγκλωβισμένοι σ' ένα τρένο, ενώπιον ενός τρίτου (θα κοιτάξουμε και οι δύο το ζαλισμένο μυρμήγκι, το οποίο θα βγάλει κάτω απ'την κοιλιά του ένα ημίψηλο κι ένα μπαστούνι και θα τα φορέσει). Βάσει συνθηκών, λοιπόν, δεν μπορείς να μου αρνηθείς πια τα δύο πράγματα που πάντα αρνήσαι: να δοκιμάσεις βρώμη και ν' ακούσεις Τσαϊκόφσκι". Θα απαντήσεις πως "ο Τσαϊκόφσκι είναι βαρετός", κι εγώ ίσως θυμώσω λίγο.
Εντωμεταξύ, το μυρμήγκι θα χορεύει με βήματα παράξενα και άγνωστα, που πρώτη φορά θα αντικρίσουμε και που -βεβαίως- θα μας παραξενεύσουν.