03.01.2019
έχουμε ανοιχτούς λογαριασμούς με το συκώτι, την κάτω γνάθο, τις πετρούλες που τις γλείφει η θάλασσα και τις βάφουν, τις βερνικώνουν κι ύστερα φτιάχνουν μωσαϊκά, τα μάτια σου με τις γυριστές βλεφαρίδες που διάβαζα γι' αυτές από μικρή, την απογυμνωμένη αλήθεια μου για σένα που ακόμα δεν έχω καταφέρει να φτάσω, πώς να φτάσω στην καρδιά του ηφαιστείου, πώς να σ' αγγίξω χωρίς να καώ -μα δεν είναι αυτό- πώς να τραγουδήσω και να μην είναι για σένα, γι' αυτό σου λέω: έχουμε ανοιχτούς λογαριασμούς, όσο δεν μπορώ ν' αποφασίσω για ποιον γράφω, όσο τα γραπτά μου είναι ταξινόμηση λέξεων, όσο το παρόν κοιτάει αυτοαναφορικά στο παρελθόν, όσο τίποτα δεν αρκεί, τίποτα δεν αρμόζει γιατί δεν αφήσαμε χώρο να δει ο αέρας την πληγή, κι όσο φτιάχνουμε τόσες λίστες αλλά ποτέ τις σωστές κι όσο κάνουμε πράγματα για τους λάθος λόγους, κι όσο οι μέρες περνάνε μία πλην μία και τα ψηφιδωτά μας μεγαλώνουν, στο τέλος τι θα μετρήσει, ποιο το άθροισμα που θα λογαριστεί, σε ποιο φαράγγι έπεσαν οι όμορφες λεξούλες μου κι από πότε πρέπει να είμαι ισορροπημένη για ν' ασχοληθώ με την πολιτική. γιατί πονάνε όλα σα να 'ναι η πρώτη φορά, κι ας μην είναι η πρώτη φορά, δεν είναι η πρώτη φορά, κι ως πότε θα κοιτάω σαν σκύλος, θα επικοινωνώ σαν σκύλος, θα κλαίω σαν σκύλος, θα φοβάμαι, ως πότε θα φοβάμαι να κρατήσω φωτιά στο ύψος των ματιών και γιατί οι φίλες μου να 'ναι μόνο οι προτάσεις, η γραμματική, η ασυνταξια, κι ύστερα πώς τα σωστά δεν έχουν ποτέ σημασία μα τα λάθη ζυγίζουν οσο όλα τα μολύβια μιας τάξης δημοτικού.
γιατί να κρατάω φλεγόμενες σφαίρες και γιατί να το λατρεύω, γιατί δεν είναι η σκάφη σκάφη και τα σύκα σύκα να ξέρω κάθε φορά τι νιωθω πώς το νιώθω ως πότε θα το νιώθω. γιατί τα συναισθήματα είναι εικόνες, λέξεις σε ασυνάρτητη αλληλουχία, και προσπαθώ να βγάλω άκρη σαν μωρό που ταιριάζει τον κύκλο με τον κύκλο, τον κύβο με τον κυβο.
τώρα θα βγω για τσιγάρο στο κατάστρωμα, τσιγάρο που ανήκει στην κατηγορία τσιγάρα πλήξης
θα βγω και τίποτα δε θα συμβεί, το τσιγάρο θα το κάνει ο αέρας, θα ξαναμπώ, πάλι θα κάτσω απέναντί σου να συλλογιστώ τι λάθη έκανα σήμερα, πώς θα γίνω λειτουργικότερη αύριο, τα μάτια σου με τις γυριστές βλεφαρίδες, κι ίσως τώρα με πάρει ο ύπνος, να ησυχάσεις πως δεν πήγε πουθενά, να μαυρίσει ξανά η οθόνη γι' αυτό το εικοσιτετράωρο.
έχουμε ανοιχτούς λογαριασμούς με το συκώτι, την κάτω γνάθο, τις πετρούλες που τις γλείφει η θάλασσα και τις βάφουν, τις βερνικώνουν κι ύστερα φτιάχνουν μωσαϊκά, τα μάτια σου με τις γυριστές βλεφαρίδες που διάβαζα γι' αυτές από μικρή, την απογυμνωμένη αλήθεια μου για σένα που ακόμα δεν έχω καταφέρει να φτάσω, πώς να φτάσω στην καρδιά του ηφαιστείου, πώς να σ' αγγίξω χωρίς να καώ -μα δεν είναι αυτό- πώς να τραγουδήσω και να μην είναι για σένα, γι' αυτό σου λέω: έχουμε ανοιχτούς λογαριασμούς, όσο δεν μπορώ ν' αποφασίσω για ποιον γράφω, όσο τα γραπτά μου είναι ταξινόμηση λέξεων, όσο το παρόν κοιτάει αυτοαναφορικά στο παρελθόν, όσο τίποτα δεν αρκεί, τίποτα δεν αρμόζει γιατί δεν αφήσαμε χώρο να δει ο αέρας την πληγή, κι όσο φτιάχνουμε τόσες λίστες αλλά ποτέ τις σωστές κι όσο κάνουμε πράγματα για τους λάθος λόγους, κι όσο οι μέρες περνάνε μία πλην μία και τα ψηφιδωτά μας μεγαλώνουν, στο τέλος τι θα μετρήσει, ποιο το άθροισμα που θα λογαριστεί, σε ποιο φαράγγι έπεσαν οι όμορφες λεξούλες μου κι από πότε πρέπει να είμαι ισορροπημένη για ν' ασχοληθώ με την πολιτική. γιατί πονάνε όλα σα να 'ναι η πρώτη φορά, κι ας μην είναι η πρώτη φορά, δεν είναι η πρώτη φορά, κι ως πότε θα κοιτάω σαν σκύλος, θα επικοινωνώ σαν σκύλος, θα κλαίω σαν σκύλος, θα φοβάμαι, ως πότε θα φοβάμαι να κρατήσω φωτιά στο ύψος των ματιών και γιατί οι φίλες μου να 'ναι μόνο οι προτάσεις, η γραμματική, η ασυνταξια, κι ύστερα πώς τα σωστά δεν έχουν ποτέ σημασία μα τα λάθη ζυγίζουν οσο όλα τα μολύβια μιας τάξης δημοτικού.
γιατί να κρατάω φλεγόμενες σφαίρες και γιατί να το λατρεύω, γιατί δεν είναι η σκάφη σκάφη και τα σύκα σύκα να ξέρω κάθε φορά τι νιωθω πώς το νιώθω ως πότε θα το νιώθω. γιατί τα συναισθήματα είναι εικόνες, λέξεις σε ασυνάρτητη αλληλουχία, και προσπαθώ να βγάλω άκρη σαν μωρό που ταιριάζει τον κύκλο με τον κύκλο, τον κύβο με τον κυβο.
τώρα θα βγω για τσιγάρο στο κατάστρωμα, τσιγάρο που ανήκει στην κατηγορία τσιγάρα πλήξης
θα βγω και τίποτα δε θα συμβεί, το τσιγάρο θα το κάνει ο αέρας, θα ξαναμπώ, πάλι θα κάτσω απέναντί σου να συλλογιστώ τι λάθη έκανα σήμερα, πώς θα γίνω λειτουργικότερη αύριο, τα μάτια σου με τις γυριστές βλεφαρίδες, κι ίσως τώρα με πάρει ο ύπνος, να ησυχάσεις πως δεν πήγε πουθενά, να μαυρίσει ξανά η οθόνη γι' αυτό το εικοσιτετράωρο.
