to the void

Όλα ξεκινάνε από σπειροειδείς κόρες
συνεχίζουν με σπειροειδείς οργασμούς
και όταν νομίζεις
ότι όλα τελείωσαν
κάποιος κάπου
καταριέται τα μάτια σου,
κι επιστρέφουμε στην ανυπαρξία.
Αν φύγεις, πού θα πας;
Θα φύγω, κι έννοια σου
ξέρω.
Ελπίζω να χαθείς
γιατί αν βρεις το δρομο
μακριά μου
την κάτσαμε
-την έκατσα, δηλαδή.
Την κάτσαμε ομαδικώς, μικρή.
Αν και,
ο δρόμος κόπηκε
"τεχνικά έργα", ξέρεις.
Κάγχασε.
Όλοι χτίζουν πράγματα
και μόνο εγώ φοβάμαι
να γκρεμίσω.
Και το καταραμένο το σύμπαν
πώς θα συνεχίσει να γυρνά
αν δεν είμαστε εμείς
εκεί
να το περιστρέφουμε;