Τετάρτη 16 Φεβρουαρίου 2022

όπου κάποτε κάποιος με πήρε απ’το χέρι


κοιτα πώς ηρθε η ιστορια

να μενω τωρα εκει 

που εσυ παλια μοιραζες γραμματα

να περπαταω δρομους 

μπας και τους μαθω στα τυφλα και γινει λιγο γειτονια

οπως περπατουσες δρομους για μηνες μεχρι να φτασεις να φτιαξεις το τελειο δρομολογιο

που με λιγη εκπαιδευση θα το εκτελουσες γρηγορα

μπας και μεινει λιγη πληρωμενη ωρα να καψεις

ετσι, μεσοβδομαδα παραδοση λογαριασμων και ειδοποιητηριων 

και παρασκευη με κυριακη 

δυτικα - ανατολικα προαστια

ρηματα, ανασφαλειες και κιτρινη λαμπα 


οταν ολα αυτα τελειωσαν

μετακομισες στο πιο μακρινο νησι του κοσμου

εκοψες τα μαλλια σου

μετα απο μηνες με υποδεχτηκες με κοκκινο πουκαμισο

στο μαντσεστερ με κρατησες σε βρεγμενες υπογειες τουαλετες

ενω πεσμενη στα γονατα πιστευα πως θα πεθανω πισω απ την πορτα

στην κυψελη μου φερες το παλιο μου κρανος, μη και παθαινα τιποτα τωρα που μαθες οτι θα ξαναμουνα συνοδηγος 

στο παγκρατι φετος φορεσα πρωτη φορα γι αυτο τον χειμωνα τις αρβυλες που μου χες κανει δωρο


το βλεπουμε κι οι δυο το μοτιβο

και γιατι αυτη η δυναμικη δεν μ αφηνει πια να εχω καμια απαιτηση 


εσυ παντα στεκεσαι πανω απ τις περιστασεις

εγω εμφανιζομαι σε βιντεο κλησεις κλαιγοντας μια τυχαια μερα του μηνα

κι ισως η σοβαροτερη στοχοθεσια ενηλικιωσης

να ειναι η στιγμη 

που θα κανω περα τις μαλακιες

και θα προλαβω να σε φροντισω 

οταν παλι δεν θα το εχεις αρθρωσει




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου