Τα παντού σου

Πάνω στο κρεβάτι μου έχω ένα φούτερ σου και μια παλιά σου φόρμα.
Φοράω τις γκρι κάλτσες σου.
Δίπλα μου βρίσκεται ένα άδειο μπουκαλάκι απ' το άρωμά σου.

Αλλά κυρίως, έχω τη μυρωδιά σου πάνω μου.
Το δέρμα σου στα μαλλιά μου.
Τον ιδρώτα σου στις φλέβες μου.

Άλφα

Στο πρώτο τσιγάρο της ημέρας, σκέφτομαι εμάς να κάνουμε έρωτα.
Ένα λατερνιάρη με ιδρωμένα χέρια, και το πόσο όλοι μοιάζουμε με ποτάμια. 

Λίγο πριν τις 6:75

Η γη στέκεται πάνω σ' ένα μαύρο πλακάκι στην οδό Ερμού ενός άλλου γαλαξία.

Την ποδοπατάνε  διερχόμενοι περαστικοί, κορίτσια με τακούνια και κουρασμένα παιδάκια, από μια βόλτα με τους γονείς τους που ποτέ δεν ήθελαν να κάνουν.

Μια κονκάρδα πέφτει από μια κοπέλα κι εκείνη σκύβει να τη μαζέψει (αποκαλύπτοντας το λευκό δέρμα της μέσης της).

Ξέρεις, ποτέ δεν έχω δει Ασιάτη να καπνίζει.

Και ο κόσμος είναι τόσο κακός!

Α, και η Αθήνα άσχημομορφη.

Και όλα μα όλα

είναι τυχαία. 

Ακροπόλ

Έχουμε τόσο πολύ εναποθέσει
τις ελπίδες μας
στο βράδυ,
που ξεχνάμε πόσο
μικρό
είναι.
Η νύχτα είναι ο αντίποδας της μέρας,
κι ο ήλιος για να την
εκδικηθεί που του κλέβει τη δόξα,
την κάνει τοσοδούλα
τιποτένια
ισχνή.
Για αυτόν τον λόγο,
πάμε οι χαζοί και
γεμίζουμε τα βραδινά σύννεφα
με όνειρα
προσδοκίες
και γιγάντια "θέλω"
Και όταν θυμόμαστε πως δεν έχουμε
παρά
εφτά οχτώ εννιά ώρες
γκρεμοτσακιζόμαστε
και ξυπνάμε με ματωμένα γόνατα.