Πέμπτη 17 Αυγούστου 2017

μου είπε να γράψω γι' αυτά τα βράδια




Πριν το χείλος, ξανά
στο γαμημένο μεταίχμιο
μιας καθαρής εφηβείας και μιας θολής
ενηλικίωσης.
Θα πεθάνουμε
και θα 'χεις κόψει τα μαλλιά σου
και θα 'χουν μακρύνει
κι ακόμα δε θα 'χω ξυπνήσει βλέποντάς τα λυμμένα.
Θα πεθάνουμε
και δε θα 'χουμε ψάξει για σπίτι
-κανα διώροφο στον Πειραιά-.
Θα πεθάνουμε και δε θα 'χεις καταλάβει
πως εννοούσα κάθε πρόταση γάμου.
Θα πεθάνουμε και κάποια γράμματα
δε θα 'χουν φτάσει στην ώρα τους.
Θα πεθάνουμε και θα στηθώ γυμνόστηθη
στο απόσπασμα
γιατί αν πεθάνουμε
τα οστά μου δε θα έχουν ουσία.
Θα πεθάνουμε κάτω από το
αυστηρό σου βλέμμα
την αποδοκιμασία
και το σκίσιμο μιας γλώσσας
μιας καρδιάς
ενός αστεριού
κι ενός δρόμου.