Παρασκευή 6 Νοεμβρίου 2020

δεν έχω υγιή πνευμόνια
ούτε ο παππούς μου 
ούτε ο προπάππους μου
και δεν προσέχω, και καπνίζω, και τα κουράζω γενικά, ας συμφωνήσουμε
τώρα θα κάνω το πρώτο τσιγάρο
όταν τελειώσει ο καπνός δεν θα πάρω άλλον, μέχρι να γίνω τελείως καλά
ζωή να 'χει ο κόβιντ, να πεθαίνουμε στα σπίτια μας εμείς
τέλος πάντων

καιρό την περίμενα αυτή τη μέρα που θα ξανάγραφα
δεν ξέρω ποιοι έχουν μείνει να διαβάζουν από κείνους που κάποτε με διάβαζαν
δεν έχει σημασία, στο τέλος τέλος
τα μπλογκ έχουν πεθάνει
κι όσες γράφουμε ακόμα δεν χρωστάμε τίποτα σ' αυτούς που κάθονται και μας διαβάζουν
έναν χρόνο τώρα, δεν έχω την ανάγκη να γράψω εδώ
δεν έχω την ανάγκη να γράψω εδώ, σημαίνει είμαι καλά

έφτιαχνα πρωινό και σκεφτόμουν
πως αν έχω καταφέρει ένα πράγμα για το οποίο είμαι περήφανη
είναι ν' αγαπάω έναν άνθρωπο
χωρίς να περιμένω πια αντάλλαγμα
ξέρω πως μ' αγαπάει από μακριά
αλλά και να μην μ' αγαπούσε, το ίδιο θα μου ήταν
δεν έχω απαιτήσεις, δεν περιμένω
ζεσταίνομαι μόνο απ' την ιδέα πως 
κάθε μέρα που ξυπνάω
έχω χώρο γι' αυτόν μέσα μου
να μου θυμίζει πώς μεγαλώνω, πώς πατάω, πώς ξεκίνησα
είναι μέσα στην πυξίδα μου σιωπηλά
κι εγώ κάνω ό,τι μπορώ, όποτε χωράω
να του θυμίζω πως δεν είναι μόνος

σκεφτόμουν
κάποιες φορές σ' αγκαλιάζω ενώ κοιμάσαι δίπλα μου εξαντλημένος
και κάνω ησυχία μην σε ταράξω, αν και ξέρω πως κοιμάσαι σαν αγελάδα
κι ενώ νιώθω γαλήνια και πλήρης
θυμάμαι πώς ήταν, σ' ένα άλλο κρεβάτι
να ξαπλώνω ανήσυχη, να περιμένω, να μην παίρνω ούτε τα μισά απ' αυτά που είχα ανάγκη
και να σκέφτομαι έλα τώρα, τι είναι πια η ανάγκη, κάτσε ήσυχα 
εκεί λυπάμαι
γιατί έκατσα εκεί που δεν χρειαζόταν να κάτσω
γιατί ανάμεσα στα σώματά μας μπαίνουν για λίγο σκέψεις από άλλο γαλαξία
αυτά, παλιά θα έλεγες αν άκουγες τις σκέψεις μου
σκεφτόμουν ότι κυνηγάω εμπειρίες
κι όταν κυνηγάς εμπειρίες βρίσκεσαι μια μέρα με χούφτες γεμάτες από τέτοιες, καλές και κακές
και στο βωμό της εμπειρίας, δεν υπάρχει αξιολόγηση
τις μαζεύεις, τις κάνεις συνταγές επιτυχίας για το μέλλον, τραυματίζεσαι λιγάκι
και προχωράμε
σκεφτόμουν ότι αν μπορούσα να διαλέξω
θα έκανα ερέιζ τις εμπειρίες μας
όχι γιατί ήταν πολύ κακές και θέλω να ξεχάσω, 
αλλά γιατί οι βαλίτσες μου τώρα θα ήταν ελαφρύτερες
αν δεν είχαμε κουραστεί τόσο πολύ μεταξύ μας

η φαίη μου 'χε πει σ' ένα πάρτι ότι ο νικολαϊδης είναι ελάσσονα λογοτεχνία
πήρε καιρό, αλλά τον ξεπέρασα, όπως γίνεται με όλους τους έρωτες δηλαδή
μπήκε κι αυτός στο μπαουλάκι
σ' αυτό που θα μπούμε όλοι, με λίγα λόγια


2 σχόλια:

  1. Ασφαλως και καπνιζω, ειναι υγιεινοτερο απο το ν' αναπνεω!

    Δεν ξερω για ποιον Νικολαιδη μιλας εσυ, αλλα αν σκεφτομαστε τον ιδιο καπου εκει στα 16 μου με σημαδεψε και απο τοτε τον εχω παντα διπλα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ωωω και μανολο βλεπω στα σχολια, ειμαστε μια ωραια ατμοσφαιρα. Εμεις κ εσεις (που ακομα το κρατατε ) μειναμε. Ο λογος που ανοιγω το μπλογκερ (2-3 φορες το χρονο) ειναι για να θυμηθω. Αυτα τα τοσα ιδιαιτερα χρονια ως γνησιος σκαλωματιας του παρελθοντος. Ετσι για να μου κοψω τον υπνο. Αλλα κ τι α κανς. Βλεπω τη φωτο που εχω εδω και γελαω. Και λεω απο μεσα μου "ρε λες?". Και τρομαζω και ο υπνος απομακρυνεται ακομη περισσοτερο.

    καλη λευτερια απο αυτη την αηδια που ζουμε παιδια

    ΑπάντησηΔιαγραφή