Τετάρτη 21 Ιουνίου 2017

to the void



Όλα ξεκινάνε από σπειροειδείς κόρες
συνεχίζουν με σπειροειδείς οργασμούς
και όταν νομίζεις
ότι όλα τελείωσαν
κάποιος κάπου
καταριέται τα μάτια σου,
κι επιστρέφουμε στην ανυπαρξία.
Αν φύγεις, πού θα πας;
Θα φύγω, κι έννοια σου
ξέρω.
Ελπίζω να χαθείς
γιατί αν βρεις το δρομο
μακριά μου
την κάτσαμε
-την έκατσα, δηλαδή.
Την κάτσαμε ομαδικώς, μικρή.
Αν και,
ο δρόμος κόπηκε
"τεχνικά έργα", ξέρεις.
Κάγχασε.
Όλοι χτίζουν πράγματα
και μόνο εγώ φοβάμαι
να γκρεμίσω.
Και το καταραμένο το σύμπαν
πώς θα συνεχίσει να γυρνά
αν δεν είμαστε εμείς
εκεί
να το περιστρέφουμε;

Παρασκευή 9 Ιουνίου 2017

Ο νόμος της αναπλήρωσης



Όταν εσύ φύγεις
όταν ο μπαμπάς πεθάνει
όταν εγκαταλείψω το σπίτι
το μόνο που θα μείνει πίσω
θα 'ναι η γυάλα με
τα γέρικα ψάρια
η μούχλα, οι ακαθαρσίες, η βρωμιά του νερού.
Θα κολυμπούν θλιμμένα
διότι -τελικά- δεν τους έλειψε ποτέ η μνήμη.
Έπρεπε μόνο να το καταλάβετε νωρίτερα.
Ίσως όμως -ξανά- να μην ήθελαν να σας ανοιχτούν
κι όλο αυτό το μπέρδεμα
να ήταν επιλογή τους.
Με διάλεξαν;
Μπα -απλώς ήμουν εκείνη που τα τάιζε.
Αν και, επιμένω
δεν μπορουσα να κοιμηθώ δίχως φως
μήτε αυτά να ζήσουν στο σκοτάδι.
Ήθελα σιωπηρή παρέα
κι αυτά κάποιον να τα φροντίζει.
Κατάλαβες;