όπου εισερχόμαστε στην άβυσσο της νύχτας του άλλου

τα πόδια σου βρεγμένα στο ντουζ μου

τα χέρια σου βιαστικά ξεπλένουν την πλάτη μου 

οι φλέβες στα δάχτυλά σου

αυτό που συμβαίνει κάτω απ' τα μάτια

το κούρεμα που δεν σ' αρέσει γιατί πίσω το 'θελες πιο μακρύ

οι εγκλίσεις των ονομάτων

με βλέπεις την ώρα που θα δουλευες

με περιμένεις στην στάση και με φιλάς μεσημέρι

το σπίτι μου είναι ο χώρος της μη-διαμεσολάβησης

κλείνει η πόρτα και είμαστε μόνοι

το πάτωμα, το ταβάνι, η μπαλκονόπορτα απέναντι απ' το κρεβάτι

δεν ακούμε μουσική, δεν υπάρχει χώρος για μουσική

οι κόρες των ματιών μας ακολουθούν η μία αντικριστά την άλλη

έχω ξεχάσει πώς μυρίζεις γιατί δεν ποτέ δεν προλαβαίνω να θυμηθώ, αφού

το δέρμα σου έρχεται στην ίδια ευθεία με το δέρμα μου

δύο παράλληλες που τέμνονται επ άπειρον

έρχεσαι πρωί και φεύγεις μεσημέρι

όταν φτάνει η ώρα που θα τέλειωναν οι δουλειές σου

έχουμε κοιμηθεί στα δέντρα

θέλουμε να κοιμηθούμε στην θάλασσα

θέλω να διαβάσουμε σ' έναν πύργο που θα τον βλέπουν μόνο σύννεφα

βγάζεις τα νιου μπάλανς σου

με αφήνεις να προχωρήσω στον διάδρομο και χαζεύεις τον κώλο μου

βγάζεις τα πρινς απ' το τζιν

η πόλη αυτή θέλει να σε βρίσκω όταν έχει ήλιο 

εσύ ξαπλωμένος στο κρεβάτι μου, ζητάς απ' την πόλη αυτή να μας αφήσει να δούμε εκείνη την ταινία που σου 'χει ξεφύγει

εγώ δεν ξέρω τι ζητάω αλλά βρίζω την πόλη ούτως ή άλλως

πίνω στο πάτωμα και γυρίζω δέκα το πρωί στο σπίτι 

πίνω πίσω απ' τα ηχεία και γυρίζω εφτά το πρωί στο σπίτι

καπνίζω στο καλλιμάρμαρο ξημερώματα και σκέφτομαι πως κατέβηκες απ' το πλοίο

πήγες στο σπίτι σας

κοιμάστε μαζί, αγκαλιά ή στο πλάι

εγώ καπνίζω ξημερώματα στο καλλιμάρμαρο, είναι καλοκαίρι κι έχει σύννεφα

κάποιοι τρέχουν και κοιτάνε τα ρολόγια τους

εγώ καπνίζω, ακούω την μουσική που θα σου στείλω αργότερα

σκέφτομαι πως κοιμάσαι με την κοπέλα σου 

και χαμογελάω

γιατί ξέρω πως κανείς δεν μοιάζει σαν εσένα

γιατί σε κανένα βλέμμα δεν αφήνομαι έτσι 

γιατί γελάς, λες ιστορίες

γιατί τα θέλω μας είναι αγωγοί που εκβάλλουν στο σύμπαν 

γιατί ο χέγκελ έλεγε πως όταν κοιτάμε στα μάτια κάποιου εισερχόμαστε στην άβυσσο της νύχτας του

γιατί τιποτα δεν εχει σημασία

καπνίζω εφτά το πρωί μόνη

εσύ κοιμάσαι αγκαλιά με μαξιλάρια ή μ' ένα σώμα που ξέρεις καλά

και χαμογελάω 

γιατί δυο στιγμές μοναδικότητας ενώθηκαν στο τώρα

κάτω από ένα μεγάλο ίσως 

παράγοντας αλληλοαναγνώριση 

και τόση, μα τόση έκπληξη

που εσύ 

κι εγώ

συναντηθήκαμε

μέσα στον στρόβιλο μιας πόλης σε μέγεθος χωριού, που κουβαλά όλα τα κακά της μητρόπολης που 'θελε να είναι

έρχεσαι πρωί και φεύγεις μεσημέρι

αύριο ξαναπαίρνεις το πλοίο

περιμένουμε ένα μήνυμα, ένα μέιλ, μια βιντεοκλήση

περιμένω να στερέψουν οι θάλασσες 

περιμένω να σε περιμένω να έρθεις

περιμένεις με τις ρητορικές ερωτήσεις σου 

περιμένεις ξέροντας πως είσαι το πιο ωραίο αγόρι που υπάρχει

περιμένεις ξέροντας την λέξη

περιμένεις να βάλεις τα χέρια σου στα μαλλιά μου

και σε κάθε υπενθύμιση

τραυλίζουμε

δεν πιστεύουμε 

πως γίνονται

ακόμα

αυτά

τα

πράγματα