Δευτέρα 13 Απριλίου 2015

Άτιτλο



Ένα κόκκινο φεγγάρι για τις ζωές που δεν πρόλαβα δίπλα του.
Μια καραμέλα για κάθε ασήμαντο ψέμα σ' εκείνους.
Ένας μαρκαδόρος για όλα τα συναισθήματά μου.
Μια ομπρέλα για τις πράσινες ζήλειες μου.
Οι λεπτοδείκτες για το χρόνο που ποτέ δεν αρκεί.
Η παιδικότητα κι ο ενήλικος έρωτας -ταυτόχρονα.
Ένα παραθυρόφυλλο για τη μοναξιά μου.

Και τα όνειρα -ναι, τα όνειρα- που δε θα προλάβω να ζήσω

Παρασκευή 10 Απριλίου 2015

Απ' το ντουλάπι



Το βαγόνι γεμίζει.
Μυρίζω το άρωμά της (με "τ" μικρό, πια).
Ο σταθμός του Ελαιώνα είναι τόσο μίζερος. Ο σταθμός του Κεραμεικού τόσο φωτεινός. Ίσως φταίνε οι αναμνήσεις -αν και στον Ελαιώνα δεν έχω αναμνήσεις. Ναι, αυτό θα φταίει.

Κρατάω ένα μήνυμα που δεν κατάφερα να παραδώσω. Δεν το άφησα κάτω απ' την κούπα που πίνει τον καφέ του, γιατί φοβήθηκα.

...Και η μεγαλύτερή μου ήττα, είναι η μνήμη.

Η Ακρόπολη είναι διακριτή από παντού. Ιδίως όταν είμαι πάνω στη μηχανή του. Ω, θα μπορούσα πεθάνω πάνω στη μηχανή του...

Αναρωτιέμαι αν αυτό θα το διαβάσει στο σωστό χρόνο.
Πείσματα...