Δευτέρα 25 Ιανουαρίου 2016

Σκόνη στο μπούστο





Μέχρι να έρθει το λυκόφως 
θα είμαι για πάντα το κοριτσάκι
που κρυβόταν κάτω απ' το
στρογγυλό, ξύλινο τραπέζι
στο σαλόνι.

Κι ύστερα, ως τη χαραυγή,
θα παραμείνω η μικρή
που περπατούσε στις μύτες της
για να μην κρυώνει.

Τετάρτη 20 Ιανουαρίου 2016

Προς/Από





Ο μικρός ονειροβάτης πιάστηκε
απ' τη μύτη του Μουτζούρη
μια μέρα που το μαγαζί
είχε στόρια χαμηλωμένα.
Διένυσε πεντακόσια χιλιόμετρα
χωρίς συνοδηγό,
κι ήρθε εδώ για ν' αράξει στο παλιό μπαρ
της Φωκίωνος Νέγρη
μ' ένα ουίσκυ χωρίς πάγο,
ένα κρασί ή μια μπύρα
-δανεικά.
Σκοπό δεν είχε, κάτι γόνατα μοναχά
ήθελε να χαϊδέψει
και τα σκεφτόταν αυτά τα γόνατα
καθώς σάλευαν οι κεραμιδόγατοι
στο στενό πίσω απ' το μπαρ.
Και βρωμούσαν τα σκουπίδια, σα βγήκε
έξω για τσιγάρο, παρέα με τη συρφετή
μυρωδιά της αστίλας.
Ώσπου να, ένα ζευγάρι αδύνατα γόνατα
έτριξαν στη γωνία του δρόμου.
Το κίτρινο φως σκίαζε το βαμμένο
της πρόσωπο, το φόρεμά της
ήταν στυλ τσάρλεστον με μερικά
σκισήματα στις μασχάλες.
"Ήρθες" είπε, προσπαθώντας να φανεί
νηφάλια.

Τρίτη 12 Ιανουαρίου 2016

Αίμα

credits: “Dream A Dream” Bang Photography


Κοιμάμαι πάνω σε λεκέδες από αίμα, σκεπτόμενη αυτά που δε μ' αφήνεις να αρθρώσω.
Το συνοφρύωμά μου δεν κρύβει περισσότερα από αυτά που είναι: ξεχασμένες εικόνες από ένα αβέβαιο μέλλον.
Ποτέ δεν βάπτισα την πραγματικότητα ερωμένη κι η αλήθεια είναι πως συνήθως φιλώ τα ακροδάχτυλα του φανταστικού.
Όμως, το να μην αποδέχεσαι το παιχνίδι μου ενώ με αυτό σου πρωτοσυστήθηκα, είναι αγενές και βάρβαρο.
Όλο λες πως θες να βοηθήσεις,
ενώ οι συμβιβασμένοι σου τρόποι αδυνατούν να κινηθούν,
λες κι είναι σακατεμένα σώματα.
Κρέμεσαι από νήματα κάμποσα, δεμένα στις άκρες τους με μια παλιά δαχτυλήθρα.
Κι εγώ το δέχομαι, συγκαταβατικά.
Αλλά απόψε σε ρωτάω: Εγώ τι φταίω;
Ποτέ δε θα σε βάλω να διαλέξεις ανάμεσα στο φαράγγι και τον ποταμό.
Αυτό δε σημαίνει όμως πως δε θα συνεχίσω να πνίγομαι απ' τις κουταλιές νερού που με αναγκάζεις να ρουφάω απ' τη μύτη.

Κυριακή 3 Ιανουαρίου 2016

Σκατά & σκόνη



Μια μέρα θα γράψω την 
πιο ιδιαίτερη ιστορία του 
κόσμου.

Κι ύστερα θα στη χαρίσω,
θα τη χώσεις σε κάνα συρτάρι  ντουλάπι,
και κάπως έτσι θα έχω εκτελέσει
το χρέος μου απέναντι στον κόσμο.