Αντελήφθην

Αυτά τα βράδια
δεν βγαίνουν νεράιδες
ούτε οι θεοί σού κάνουν καμιά χάρη.
Αυτά τα βράδια
η ώρα περνά
και ξημερώνει,
χωρίς να κοιμηθείς.
Αυτά τα βράδια,
γράφονται εκείνες οι σκοτεινές ιστορίες
που σ' αρέσουν.
Τι μένει, δεσποινίς Βατόμουρο;
Η καταχνιά πλανεύει
όσους έχουν μυαλό να
την αφουγκραστούν.
Όχι, δεν το ζητήσατε
but you joined the club
Τιμή σας, μαντμαζέλ
Τώρα καθίστε
πάρτε το χρόνο σας
-όλοι το κάναμε-
Η κατάρα είναι κοινή
και κρατάει χρόνια.
Βλέπετε, δεσποινίς Βατόμουρο
ούτε να ζήσετε,
ούτε να πεθάνετε μπορείτε.
Αυτοί είναι οι κανόνες.
Θα πλανάστε ως ύπαρξη,
προσπαθώντας να ισορροπήσετε
τα φροϋδικά σας συμπλέγματα
το φτηνό σας ναρκισσιμό
το φτηνό σας άρωμα
το διαρκές σας πάθος
και προπάντων
την ικανοποίηση των Άλλων.
Ώστε, καταλάβατε;
Εισπνεύστε, νιώστε την ανατριχίλα
Φυσικά, φυσικά -λίγο ρούμι ή κονιάκ
θα το χρειαστείτε
"Η κόλαση είναι οι Άλλοι"
-κι αυτό δεν είναι παρά το προοίμιο
Προχωρώντας, θα γίνεται δυσκολότερο
Θα σας βομβαρδίζουν σκέψεις και νότες
Το αίμα δε θα αρκεί,
μήτε το αλκοόλ
Κι όμως, προειδοποιώ
τίποτα δε θα σας σώσει, μαντμαζέλ
Τίποτα ζωντανό ή νεκρό
Διότι, όλα είναι κομμάτι
της ίδιας φαυλότητας
που λέγεται ζήση

Δεν γνωρίζω ποια μαύρη μάγισσα
σας κήδεψε σ' αυτόν τον τόπο
Όμως το προσδόκιμο ζωής
δεν έχει εξυψωθεί ακόμη
Μείον μια εκατοντάδα
-καλά είμαστε

Κι ως το Ευγενές Τέλος, τι;
Δεσποινίς Βατόμουρο,
αν γνωρίζαμε την κατάληξη
δεν θα παίζαμε το παιχνίδι
Το αδιέξοδο υπάρχει
στρυφογυρνά
μας φτήνει
μας ταπεινώνει
Κι εμείς εκπνέουμε
δάκρυα
δυστυχισμένα δευτερόλεπτα
γιατί,
είμαστε αδύναμοι, δεσποινίς
Στην αρχή πονάει
όπως οι δεσμώτες τυφλώνονται σαν αντικρίσουν το Αγαθόν
Μα κι ο Πλάτων, μαλακίες έλεγε

Δεσποινίς,
το ρεβόλβερ πάντα θα βρίσκεται
στο ντουλαπάκι του αμαξιού
σε περίπτωση που δεν αντέξετε το βάρος σας
Μα, ξανά
απλώς θα επαναληφθείτε απ' την ανάποδη
Να θυμάστε τους κανόνες
Καληνύχτα.