Γνώριζα ένα κορίτσι
που τις Κυριακές κρατούσε
μια τσάντα πορτοκάλια
και στεκόταν ανάμεσα στις δυο κάμερες ασφαλείας,
στον κενό χώρο της αποβάθρας όπου
κανένας γραβατωμένος υπάλληλος δεν την παρακολουθούσε
βαριεστημένα.
Η μια κάμερα κοιτούσε αριστερά, η άλλη δεξιά
και το κορίτσι απέναντι
απολαμβάνοντας ζωτικό χώρο
χρόνο
και λίγη μουσική.
Τα πορτοκάλια ήταν βαριά
το κινητό δεν έπιανε.
Κάποιος την περίμενε
δεκαέξι στάσεις
και μια αλλιώτικη ζωή
μακριά.
♥
ΑπάντησηΔιαγραφή