Το παρατράβηξα

Το μυαλό μου αποκτά πράσινα λαμπιόνια
Αναβοσβήνουν γρήγορα, θα 'λεγες πως θέλουν να με ζαλίσουν
Όμως, απλώς με εγκλωβίζουν
Μου θολώνουν τα μάτια
κι εγώ πονάω, τα τρίβω,
σφίγγω τα χείλη, γίνομαι ξανά κοριτσάκι
Δεν είμαι πια κοριτσάκι
Δεν είμαι, δεν είμαι, δεν είμαι
Έχω ξεφύγει, δεν έχω ξεφύγει;
Κοίτα πώς ματώνουν οι γροθιές μου
κοίτα πώς γελάω σα γυναίκα
Το παράκανες, κορίτσι
Γυναίκα δεν είσαι
Μη με διακόπτεις,
για πράσινα λαμπιόνια έλεγα
Όλα είναι πράσινα πια
Το πρόσεξες κι εσύ; Όχι;
Τέλος πάντων, ξέρω γιατί όλα είναι πράσινα πια
Δε σου λέω, αν και η αλήθεια είναι πως ξέρεις
Το μόνο που θέλω τώρα είναι να πιάσω ένα ένα τα γαμωλαμπιόνια
να τα ζουλήξω με τα δυο μου δάχτυλα
να σπάσουν σε τρία κομμάτια
να μην ξανανάψουν ποτέ πια
Και ίσως, ίσως λέω
να πάρω τα σπασμένα κομμάτια
και να τα μπήξω σε μια καρωτίδα
Ναι, αυτός ο θάνατος της πρέπει της συγκεκριμένης καρωτίδας
Βίαιος, γεμάτος άσχημο αίμα
Κι ύστερα;