Υπάρχει το μέρους όπου τα αγόρια που έκλαψαν στο λαιμό μου δεν έχουν πια πικρία στο μάτι. Εκεί, κρατάω καλάζνικοφ κι ο θάνατος αγγίζει γραμμωμένους φασίστες και χοντρόκοιλα αφεντικά. Το κορίτσι με την ωραία μυρωδιά με αγγίζει όπως πρώτα και τα τρένα κάνουν περισσότερο θόρυβο όταν περνούν. Ο βραδινός Πειραιάς ανήκει μόνο σε σένα κι εμένα, κι όλες οι γάτες έχουν φαΐ. Σε κείνο το μέρος τα αρχαία έχουν ξεχαστεί, κι ο Ιησούς δεν αναστήθηκε ποτέ. Εσύ βάζεις τα δάχτυλά σου ανάμεσα στους μηρούς μου, κι εγώ φροντίζω να σου κλείνω τα μάτια, όπως είδα να κάνουν στους νεκρούς, και να στα φιλάω.
Δεν είδα ποτέ καμιά ταινία, θα τις δω όλες απ' την αρχή. Κι όλοι οι φίλοι που σκορπίστηκαν για χάρη ασημένιων νομισμάτων, σύντομα θα επιστρέψουν στους στριμόκωλους καναπέδες μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου