Χαμένη στον καπνό ενός τσιγάρου

13.02.2018


με τις έντονες κολόνιες σας
τα πόδια τ' ανοιχτά στη θέση του λεωφορείου
με το αγέρωχο βήμα
και το παλτό που ανεμίζει
με την επιβολή των εβδομήντα χρόνων σας
και το αυτάρεσκο χαμόγελο
με τα σφιγμένα χείλη
και τις λέξεις που δεν κάνουν ποτέ λάθος
με την αγκαλιά που πρέπει πάντα να 'ναι γεμάτη
και το κρεβάτι που είναι ντροπή να μένει κρύο
με την εισπνοή που τρώει όλο το οξυγόνο
και τους φαλλούς που κρέμονται μέσα απ' τα παντελόνια σας
με τα γεμάτα πορτοφόλια σας
με τις μουσικές σας
τα μαθηματικά σας
τη λογοτεχνία σας
την τέχνη σας
τους δημόσιους λόγους σας
τη φιλοσοφία σας
τις βιβλιοθήκες σας
την πολιτική σας
τον αντισεξισμό σας
τις τσόνες σας

όλα δικά σας

όλα είναι
και θα είναι δικά σας
κι αλήθεια, δεν ζήτησα κάτι

ίσως κάποτε χοροπηδήσω
χαρούμενη
πάνω στις στάχτες
του κόσμου σας
ίσως γράψω τα ονόματά σας
στο τετράδιό μου
και βρεθείτε νεκροί
ίσως πληρωθώ μια μέρα
μαζί με τις αδελφές μου
για όλη τη συναισθηματική υπεραξία
που έκανε τα γρανάζια σας
να γυρίζουν
και να σας περιφέρουν ζωντανούς

ειλικρινά
σας αγαπώ όλους πολύ
αλλά σταματήστε
για μια μέρα
έστω
να είστε τόσο
άντρες