στις μυήσεις στην ασκληπιού
το αγόρι τής ακούμπησε
ένα τριαντάφυλλο
στο πρόσωπο
ξυπνώντας την
το κορίτσι τής είπε
ότι θέλει να ερωτευτεί
και την τράβηξε απ' τη μέση
το αγόρι τής μουρμούρισε
"σήμερα δε σ'αρέσω
δίνεις φιλιά διεκπαιρέωσης"
το αγόρι τής είπε
"είσαι η πιο όμορφη γυναίκα
που έχει πλαγιάσει
σ' αυτό το στρώμα"
γυναίκα, κορνήλιε
-με είπε γυναίκα
πιάσε άλλο ένα, μα
με είπε γυναίκα
κι άλλοι "γυναίκα" είπαν
όμως
το αίμα μου είναι ροζ
και βρωμάω αδρεναλίνη
κορίτσι, κορνήλιε
είμαι κορίτσι
ο κόλπος μου συσπάται
κι ο εγκέφαλος εκκρίνει ντοπαμίνη
τελειώνω
και κάθε φορά έρχομαι πιο κοντά στο νεκροσέντονο
κάθε φορά απομακρύνομαι απ' το στραβό κυνόδοντα
και τη ρυτίδα στο στόμα του
ανάθεμα
δεν έχω μήτρα
μόνο δυσλειτουργικούς αμφισβληστροειδείς
με χαϊδεύουν
ψιθυρίζουν
γελάω
σκίζω τις φλέβες στο φαντασιακό
κορνήλιε, δεν ήθελα να τον φιλήσω
γιατί τα χείλη του έσταζαν ρούμι
μυρίζω τον έρωτά τους
όπως τα σκυλιά οσφραίνονται το φόβο και γρυλίζουν
εγώ φεύγω, κορνήλιε
γρατζουνάω, γελάω και φεύγω
εκείνος με μύρισε, κορνήλιε
κι έβαλε το ρεβόλβερ
στον κρόταφο
της άνοιξης
((
κι αφού γκώσαμε από έρωτα
κι αφού η επανάσταση δε θα 'ρθει
τι έμεινε για να πεθάνουμε;
μάλλον με την ύπαρξη στο χέρι στρώσαμε
-αντικοινωνικές σερβιτόρες
και άντρες που μάθαν να στολίζουν δέντρο με τη μάνα τους
))
απρίλιος 2017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου