σομπερ αζ φακ αναγνώσματα

ένα βράδυ πληροί όλες τις

προϋποθέσεις

για να είναι παραμύθι

γιατί

κάθε βράδυ,

όπως κάθε παραμύθι

έχει αρχή και τέλος

κι όχι μόνο αυτό

ορίζεται χωρικά και χρονικά

μακριά, κάπου -συνήθως

αλλά όχι μόνο αυτό

κάθε βράδυ

είναι ένα μικρό κουτάκι

με μανιβέλα

που το γυρνάς, το γυρνάς

και παίζει τσαϊκόφσκι κι άλλους ρώσους και γάλλους

τέτοιους

και μετά το κλείνεις κι είναι εκεί για πάντα

οι μελωδία κι οι νότες

κι αν το ξανανοίξεις

πάλι εκεί θα 'ναι

όπως κι ένα παραμύθι

θα το αφήσεις πεταμένο να σκονίζεται

κι όταν γυρίσεις 

το εξώφυλλο, ε εκεί θα είναι

κι ύστερα το παραμύθι

έχει τον ήρωα και τον αντιήρωα

κι ο αντιήρωας είναι ο κακός

μα είναι κακός γιατί κάποτε έκλαψε

και πληγώθηκε και μάτωσε

και ήταν λίγο μαλάκας

και τα μάγουλά του κοκκίνισαν

κι έγινε κακός μια μέρα

και τώρα να, αντιήρωας δηλαδή

-πολύ καλύτερα απ' το να είσαι ήρωας που λες

μα εν πάση περιπτώσει, συνυπάρχουν διαλεκτικά

όπως σε κάθε βράδυ οι φιγούρες

ήρωες και αντιήρωες

αν και στο τέλος τι σημασία έχει

-μα δεν είναι μόνο αυτό

γιατί το παραμύθι έχει χρώματα

και μαγεία

έτσι και το βράδυ εχει την υφή

που σε κάνει να νιώθεις

ότι, διάολε, αυτό το συνηθισμένο στενάκι

αυτή η πέρα για πέρα τετριμμένη πόλη

αυτά τα φρεάτια

κυλούν κάπου πιο μακριά απ' τα περιγράμματά τους

κι ύστερα τέλος

λύτρωση το παραμύθι

ύπνος μακάριος το βράδυ

κάλπικες καταλήξεις

όπως τοτε

που έκλαιγες τσιμισκή - βουλγαροκτόνου

γιατί οβερντόουζ, να γιατί

κι όμως, ποιος θα μπορούσε 

να ζήσει χωρίς παραμύθια

ή τέλος πάντων

να πεθάνει δίχως βράδια να θυμάται;