η πιο μωβ ιστορια στο επεκτεινομενο συμπαν αμην

βήχω φλέγμα
για ν' αποβάλω τα υγρά και τον ιδρώτα
των γεννητικών σου οργάνων
γράφω λέξεις δύσκολες
λεξούλες
λέξεις ψέματα
λέξεις λέξεις
όχι γιατί δεν τις εννοώ
μα γιατί δεν μπορώ να τις σηκώσω
έτσι, τρέχαμε χαϊδεύοντας τις κάνες
βάζοντας τετάρτη ξανά και ξανά και ξανά
και "ξέρεις, δεν είμαι επαναστατικός"
σκεφτόμουν, που λες, να γράψω μια ιστορία
όπου θα μπορέσω επιτέλους
να σου κολλήσω το όπλο στο κεφαλάκι
αφού πρώτα χαϊδέψω για τελευταία φορά
τις ζωγραφιές σου
αφού ξαναφορέσεις
το χοντρό μαύρο δερμάτινο με τους κόκκινους αγκώνες
ήσουν καλό πορτραίτο ήρωα και είχε πλάκα
όμως και πάλι
δε θα σταματήσω να υποκρίνομαι λυσσασμένα
το πιο γοητευτικό πλάσμα του κόσμου
ακόμα και τη στιγμή
που θα ξεκολλάω
τους καμβάδες
με ψαλίδι
απ' το σώμα σου