Ένα πιατάκι αισιοδοξία

Η βελόνα άγγιξε το βινύλιο.
Το τσιγάρο μόλις είχε ανάψει.
Έπεσε πίσω. Το σώμα της βούλιαξε στο στρώμα (μπήκε μέσα του / την κατάπιε / αυτή χαμογέλασε).
"Σ' αγαπώ με τον πιο μικρό, αδέξιο τρόπο".
Ο χώρος της -ήρεμος, ζεστός, πάντα ζεστός. Δικός της.

Έπαιζε Bram Tchaikovsky
Το στόμα της στέγνωνε. Το μεσημέρι περνούσε, λεπτό το λεπτό. Άγγιζε τα σημάδια του πάνω της.Η τρυφερή της ρουτίνα την έκανε χαρούμενη (χαρούμενη χαρούμενη, ω)
"Πες στη μαμά πως έφυγα" έλεγε η φωνή πάνω απ' τη σκάλα. Κλειδιά στην πόρτα. Ξανά μόνη της.
Αυτή, και τα δεκάξι της χρόνια. Δεκάξι και έρωτας. Δεκάξι και χαρμολύπη (όμορφη λέξη). Δεκάξι και γέλιο. Μια ζωή δεκάξι.

Ήταν κιόλας Οκτώβρης.