whereismolly

03.04.2018

λιοσίων
με κρατούσε απ' τους ώμους
το φόρεμα έπεφτε
όλα αναβόσβηναν σε άσπρο μαύρο άσπρο
μ' αγαπούσε, κάπως
ή, θα μ' αγαπούσε σύντομα
τα μπούτια μου μπλέκονταν
κάποιος μιλούσε κινέζικα
λιοσίων
τίποτα δεν πονάει περισσότερο
απ' τα πόδια μετά τη βάρδια
με τις ματιές τους ακόμα
πάνω στον κώλο σου
και τα χείλη και τα βυζιά
και τα μάτια σου
λιοσίων
πώς σκατά βρέθηκα εδώ
ένα μπαλκόνι και μια πορτοκαλί κουβέρτα
λιοσίων
δεν θέλω να με ξαναγγίξεις
λιοσίων
σφίγγω τα χερούλια στο λεωφορείο
θέλω τη μόλλι
το όνειρο απόψε ήταν σκατά
κάποιοι μας κυνηγούσαν στην πατησίων με λοστούς
μου κρατούσαν τα πόδια
δεν πονούσα, μόνο τρόμος
ξύπνησα χωρίς να ξυπνήσω
είχε μεσημεριάσει
η κυριακή έπαιζε βιολί μέσα
έψαχνα τον ιδρώτα του
και τα σάλια μου πάνω του
το φρατζίλιτι
ορίστε, το φρατζίλιτί μου
σε μια βρώμικη τουαλέτα
ανάμεσα σε μυρωδιές ούρων και κοπράνων
είπα μια ιστορία
για ένα κορίτσι φαμ φατάλ στυλ
που ήταν ολόκληρο βουνό
κι έδινε κομματάκια πετρούλες
σ' ένα αγόρι που της έλεγε "τσαλακώσου για μένα"
και δεν την ένοιαξε
όταν πληγώθηκε
όχι γιατί ήταν ανιδιοτελής
ή κάποια τέτοια μαλακία
αλλά γιατί το φρατζίλιτι υπάρχει
όχι για να το προσέχουμε
μα για να σπάει στα σωστά χέρια
κι αυτή η ιστορία
ανήκει στα σώματά μας
που γίνονται μπλε και μωβ
κι οι μελανιές μας κιτρινίζουν
ανήκει στα κόκαλα που θα θελα να σπάνε
κάτω απ' τα πόδια σου
σε μένα που αποδομούμαι
για πάρτη σου
κάθε φορά που πηδιόμαστε
αυτή η ιστορία δεν ανήκει
σ' εκείνη τη βρώμικη τουαλέτα
μα στις πληγές μου που φροντίζεις
μετά το μπάνιο
μετά τους μεσημεριανούς ύπνους
που τόσο με τρομάζουν