το καλοκαίρι στην αθήνα είναι μια περίπλοκη υπόθεση
όλοι λένε ιστορίες "εννιά χρόνια πριν στην ίο" όλοι πάνε στην ανάφη και δεν ξέρουν πότε θα γυρίσουν
μένουν πίσω γατόσκυλα σε διαμερίσματα
αυτές που φροντίζουν τα γατόσκυλα και τα διαμερίσματα αυτών που πήγαν στην ανάφη
αυτοί που δουλεύουν σε πιτσαρίες ζώνης ώρας ακρόπολης
αυτές που τη βγάζουν στον καναπέ με φαρμακευτικά σκευάσματα
τα πάρτι φεύγουν απ' την αθήνα, τα παιδιά που παίζουν μουσική φεύγουν απ' την αθήνα
αυτές που θες να κοιμηθείς μαζί τους φεύγουν απ' την αθήνα
οι καρτ ποσταλ εκτοξεύονται σαν μπαλάκι απ' τη μια ταχυδρομική θυρίδα στην άλλη
ο ήλιος εγκαθίσταται στους πάνω ορόφους των πολυκατοικιών και τα φυτά δυσανασχετούν
η τέκνο φεύγει απ' την αθήνα, μένει μόνο να παίζει πλέιμπακ στο γιουτιουμπ
για όσες και όσους τη χρειάζονται για να συγκεντρωθούν στο βιβλίο που διαβάζουν
πριν πάνε δουλειά για να σερβίρουν αυτούς που φύγαν απ' το βερολίνο
την άνοιξη που η τέκνο βρίσκεται στην αθήνα, την καβαλάμε προσηλωμένες στα bpm
ρυθμίζει τη σκέψη μας και ακονίζει τα δάχτυλά μας
πάντα κάνω ένα διάλειμμα να χαζέψω τα πόδια μου που ξεκλειδώνουν χορευτικές κινήσεις
και τους γύρω μου που κλείνουν τα μάτια
για να σκεφτώ αυτή τη φράση απ' τον αστακό "we dance alone - that's why we only listen to electronic music" και να επιστρέψω καβάλα στο σκουπόξυλο, μέσα απ' το μπιτ, πάνω απ' το πάρτι
το καλοκαίρι στην αθήνα είναι μια περίπλοκη υπόθεση γιατί τα γράμματα και τα μέιλ καθυστερούν
είτε γιατί ζεστάθηκε ο ταχυδρόμος κι άραξε για λεμονάδα και τσιγάρο
είτε γιατί όλοι ριζώνουν σε μέρη που απαγορεύεται το ίντερνετ, εναρμονιζόμενοι με τη θάλασσα και τα φύκια, ακούγοντας μουσική που θα ξανακούνε το χειμώνα και θα λένε "πω αυτό είναι τόσο ανάφη"
η πατησίων δεν έχει ακόμα αδειάσει, περιμένω το μεσημέρι που θα την περπατήσω
και θα μπορέσω πράγματι να βουτήξω στο οδόστρωμα τοπλες με καπελάκι
η αντίστροφη μέτρηση ξεκίνησε, και φέτος πρώτη φορά το αισθάνθηκα τρομακτικά, όταν είδα το ρολόι να πηγαίνει 00.01
οι βάρδιες φεύγουν γρήγορα, όσο πιο γρήγορα πίνουν τόσο πιο γρήγορα σερβίρω
τόσο πιο γρήγορα σχολάω, κι αρκετά γρήγορα έχω πάει για ύπνο
"ναι, ναι αυτό το καλοκαίρι κάνω σεζόν στην αθήνα", σε κοιτάνε "μα δεν γίνεται να κάνεις σεζόν στην πόλη που μένεις όλο το χρόνο", τους κοιτάω και σκέφτομαι πως δεν έχουν καταλάβει τίποτα
γιατί η μεγαλύτερη ευχαρίστηση αντλείται από μια ζωή που είναι διαρκώς σε τάξη
το ψυγείο έχει μισό γάλα, τρεις ντομάτες, ένα γιαούρτι, γαλοπούλα - τυρί, δυο αυγά
το μπάνιο έχει μισή οδοντόκρεμα κι άλλη μια καινούργια στο ντουλαπάκι
βλέπεις -όλα σε τάξη
γι' αυτό είμαι βαθιά ευχαριστημένη, γι' αυτό πλήττω
έχω χρόνο να επιθυμήσω, απλώνω την επιθυμία μου στον καλοκαιρινό χρόνο
δε βιάζομαι να ξαπλώσω, ή να γδυθώ, ή να τελειώσω
επιθυμώ και περιμένω και επεξαργάζομαι, κοιτάω όμορφα αγόρια
χαζεύω το κούτελό τους, τα μακριά τους μαλλιά που τ' ανακατεύουν με τόσο ναρκισσισμό
αυτό το καλοκαίρι στην αθήνα κρατάω την επιθυμία μου στο στόμα μερικά δευτερόλεπτα πριν την καταπιώ, για να αντλήσω κάθε ίχνος επίγευσης
όταν όλοι πάνε στην ανάφη, κι ενώ οι υπόλοιποι λένε ιστορίες απ' την ίο
υπάρχουν ένα εκατομμύρια πράγματα που μπορείς να συνειδητοποιήσεις μόνη σου
το νερό που χρειάζεται ο κάκτος σου, το πότε σ' αρέσει να ξυπνάς με ήλιο και πότε όχι
το πόσο όμορφο είναι να είσαι εικοσι ένα και να τα ζεις όλα για πρώτη φορά και να ανακαλύπτεις ακόμα τρόπους να είσαι χαρούμενη
το πόσο καταστροφικό είναι να είσαι εικοσι ένα και να νιώθεις όλα τα συναισθήματα του κόσμου μαζί και να πνίγεσαι κάθε πρωί στον καναπέ και το σώμα σου να πεθαίνει απ' την περίοδο και τον πονόδοντο και το βήχα και τον ήλιο και τον έρωτα και τις μελιτζάνες και να μην ξέρεις τι να κάνεις
ύπαρχουν τόσα πράγματα που συνειδητοποιείς όσο οι υπόλοιποι είναι απασχολημένοι με το να είναι χαρούμενοι
κάποια απ' αυτά αρχίζουν στο βρακί σου
κάποια άλλα τελειώνουν στο να κοιμάσαι με όλο το κρεβάτι δικό σου
οι μέρες περνάνε, το καλοκαίρι δεν φεύγει ακόμα
θα γυρίσουν με καμμένο δέρμα και καμ ντάουν απ' την ανάφη
θα γυρίσουν γεμάτοι ιστορίες και θα σε φιλήσουν στο στόμα, όπως κάνουν οι φίλοι
θα γυρίσουν και θα ξαπλώσετε στο μπαλκόνι ένα μεσημέρι παίζοντας τάβλι, γιατί αυτό είναι ο έρωτας
το καλοκαίρι θα φύγει, θα πάρει κάποιους μαζί, κάποιους θ' αφήσει
η αθήνα θα έχει επιβιώσει άλλον ένα καύσωνα
κι εμείς θα περπατάμε άτσαλα αγκαλιά προς τις μεγαλύτερες νύχτες του κόσμου
τα χέιγκ σε κλειστοφοβικά μπαρ
και τα υποχρεωτικά σάββατα που τόσο θα θέλαμε να έχουμε αποτάξει
όλοι λένε ιστορίες "εννιά χρόνια πριν στην ίο" όλοι πάνε στην ανάφη και δεν ξέρουν πότε θα γυρίσουν
μένουν πίσω γατόσκυλα σε διαμερίσματα
αυτές που φροντίζουν τα γατόσκυλα και τα διαμερίσματα αυτών που πήγαν στην ανάφη
αυτοί που δουλεύουν σε πιτσαρίες ζώνης ώρας ακρόπολης
αυτές που τη βγάζουν στον καναπέ με φαρμακευτικά σκευάσματα
τα πάρτι φεύγουν απ' την αθήνα, τα παιδιά που παίζουν μουσική φεύγουν απ' την αθήνα
αυτές που θες να κοιμηθείς μαζί τους φεύγουν απ' την αθήνα
οι καρτ ποσταλ εκτοξεύονται σαν μπαλάκι απ' τη μια ταχυδρομική θυρίδα στην άλλη
ο ήλιος εγκαθίσταται στους πάνω ορόφους των πολυκατοικιών και τα φυτά δυσανασχετούν
η τέκνο φεύγει απ' την αθήνα, μένει μόνο να παίζει πλέιμπακ στο γιουτιουμπ
για όσες και όσους τη χρειάζονται για να συγκεντρωθούν στο βιβλίο που διαβάζουν
πριν πάνε δουλειά για να σερβίρουν αυτούς που φύγαν απ' το βερολίνο
την άνοιξη που η τέκνο βρίσκεται στην αθήνα, την καβαλάμε προσηλωμένες στα bpm
ρυθμίζει τη σκέψη μας και ακονίζει τα δάχτυλά μας
πάντα κάνω ένα διάλειμμα να χαζέψω τα πόδια μου που ξεκλειδώνουν χορευτικές κινήσεις
και τους γύρω μου που κλείνουν τα μάτια
για να σκεφτώ αυτή τη φράση απ' τον αστακό "we dance alone - that's why we only listen to electronic music" και να επιστρέψω καβάλα στο σκουπόξυλο, μέσα απ' το μπιτ, πάνω απ' το πάρτι
το καλοκαίρι στην αθήνα είναι μια περίπλοκη υπόθεση γιατί τα γράμματα και τα μέιλ καθυστερούν
είτε γιατί ζεστάθηκε ο ταχυδρόμος κι άραξε για λεμονάδα και τσιγάρο
είτε γιατί όλοι ριζώνουν σε μέρη που απαγορεύεται το ίντερνετ, εναρμονιζόμενοι με τη θάλασσα και τα φύκια, ακούγοντας μουσική που θα ξανακούνε το χειμώνα και θα λένε "πω αυτό είναι τόσο ανάφη"
η πατησίων δεν έχει ακόμα αδειάσει, περιμένω το μεσημέρι που θα την περπατήσω
και θα μπορέσω πράγματι να βουτήξω στο οδόστρωμα τοπλες με καπελάκι
η αντίστροφη μέτρηση ξεκίνησε, και φέτος πρώτη φορά το αισθάνθηκα τρομακτικά, όταν είδα το ρολόι να πηγαίνει 00.01
οι βάρδιες φεύγουν γρήγορα, όσο πιο γρήγορα πίνουν τόσο πιο γρήγορα σερβίρω
τόσο πιο γρήγορα σχολάω, κι αρκετά γρήγορα έχω πάει για ύπνο
"ναι, ναι αυτό το καλοκαίρι κάνω σεζόν στην αθήνα", σε κοιτάνε "μα δεν γίνεται να κάνεις σεζόν στην πόλη που μένεις όλο το χρόνο", τους κοιτάω και σκέφτομαι πως δεν έχουν καταλάβει τίποτα
γιατί η μεγαλύτερη ευχαρίστηση αντλείται από μια ζωή που είναι διαρκώς σε τάξη
το ψυγείο έχει μισό γάλα, τρεις ντομάτες, ένα γιαούρτι, γαλοπούλα - τυρί, δυο αυγά
το μπάνιο έχει μισή οδοντόκρεμα κι άλλη μια καινούργια στο ντουλαπάκι
βλέπεις -όλα σε τάξη
γι' αυτό είμαι βαθιά ευχαριστημένη, γι' αυτό πλήττω
έχω χρόνο να επιθυμήσω, απλώνω την επιθυμία μου στον καλοκαιρινό χρόνο
δε βιάζομαι να ξαπλώσω, ή να γδυθώ, ή να τελειώσω
επιθυμώ και περιμένω και επεξαργάζομαι, κοιτάω όμορφα αγόρια
χαζεύω το κούτελό τους, τα μακριά τους μαλλιά που τ' ανακατεύουν με τόσο ναρκισσισμό
αυτό το καλοκαίρι στην αθήνα κρατάω την επιθυμία μου στο στόμα μερικά δευτερόλεπτα πριν την καταπιώ, για να αντλήσω κάθε ίχνος επίγευσης
όταν όλοι πάνε στην ανάφη, κι ενώ οι υπόλοιποι λένε ιστορίες απ' την ίο
υπάρχουν ένα εκατομμύρια πράγματα που μπορείς να συνειδητοποιήσεις μόνη σου
το νερό που χρειάζεται ο κάκτος σου, το πότε σ' αρέσει να ξυπνάς με ήλιο και πότε όχι
το πόσο όμορφο είναι να είσαι εικοσι ένα και να τα ζεις όλα για πρώτη φορά και να ανακαλύπτεις ακόμα τρόπους να είσαι χαρούμενη
το πόσο καταστροφικό είναι να είσαι εικοσι ένα και να νιώθεις όλα τα συναισθήματα του κόσμου μαζί και να πνίγεσαι κάθε πρωί στον καναπέ και το σώμα σου να πεθαίνει απ' την περίοδο και τον πονόδοντο και το βήχα και τον ήλιο και τον έρωτα και τις μελιτζάνες και να μην ξέρεις τι να κάνεις
ύπαρχουν τόσα πράγματα που συνειδητοποιείς όσο οι υπόλοιποι είναι απασχολημένοι με το να είναι χαρούμενοι
κάποια απ' αυτά αρχίζουν στο βρακί σου
κάποια άλλα τελειώνουν στο να κοιμάσαι με όλο το κρεβάτι δικό σου
οι μέρες περνάνε, το καλοκαίρι δεν φεύγει ακόμα
θα γυρίσουν με καμμένο δέρμα και καμ ντάουν απ' την ανάφη
θα γυρίσουν γεμάτοι ιστορίες και θα σε φιλήσουν στο στόμα, όπως κάνουν οι φίλοι
θα γυρίσουν και θα ξαπλώσετε στο μπαλκόνι ένα μεσημέρι παίζοντας τάβλι, γιατί αυτό είναι ο έρωτας
το καλοκαίρι θα φύγει, θα πάρει κάποιους μαζί, κάποιους θ' αφήσει
η αθήνα θα έχει επιβιώσει άλλον ένα καύσωνα
κι εμείς θα περπατάμε άτσαλα αγκαλιά προς τις μεγαλύτερες νύχτες του κόσμου
τα χέιγκ σε κλειστοφοβικά μπαρ
και τα υποχρεωτικά σάββατα που τόσο θα θέλαμε να έχουμε αποτάξει
Ενδελεχεια - Οταν θα 'ρθει ξανα το καλοκαιρι
ΑπάντησηΔιαγραφή